خدایا…

من در کلبه فقیرانه خود چیزی را دارم..

که تو در عرش کبریائی خود نداری!

من چون توئی را دارم و تو چون خود نداری…

خدایا…

کاش اعتراف کنی

… جهنمی در کار نیست…

برای ما همین روزهای برزخی زمینی کافیست.

 يک روز زندگي به روشن بيني ، بهتر از صد سال عمر

در تاريکي است.

به دست آوردن ۱۰۰۰ دوست تو یه سال…

ممکن نیست..

اما دستیابی به یک دوست برای ۱۰۰۰ سال..

امکان پذیر است…

همیشه غمگین ترین و رنجورترین لحظات انسان…

توسط کسی ساخته می شود که..

شیرین ترین و شاد ترین لحظات را برای او ساخته است…

بدان این روی زرد از دوری توست ، که سر بیرون زد از خاکستر من . . .

 یاد سهراب بخیر…

تو مرا یاد کنی یا نکنی..

من به یادت هستم…

 در یک روز خزان پاییزی پرستویی را در حال مهاجرت دیدم به او گفتم:

چون به دیار یارم میروی به او بگو دوستش دارم ومنتظرش می مانم.

بهار سال بعد پرستو نفس نفس زنان آمد.

و گفت:

دوستـــــش بدار ولی منتظــــــــرش نمـــــــــان.

 بـاور کـن ، خــيـلي حــرف اســت

وفــادار دســت هــايي بـــاشــي ،

کـــــــه يکبار هم لمســشان نــکرده اي!

 ایـن روزها 

بُـرد با کســی اســت که بــی رحـم باشـد ،

از دلــت کـه مایـه بگــذاری ، 

سوختـه ای ...!

دوستت دارم....

همچون آخرین بسته ی سیگار، در تبعید...

 قلبی دارم خسته از تپیدن

مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام ..!

مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با یــک نــگــاه ..

یـــک لبـــــخـنـــد ..

بــه بــازی میـــــگیــــری ..!

مــــــی گـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت ، شـــیطنـــت هــــایت ..

و دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم ..

مــــــی گویند ســــاده ام ..!

اما مــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم ..،

همیـــــــــن!

و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد ..!!‬

 خیلی باید بی معرفت باشی که نفهمی پشت جمله

"تنهام نذار من بی تو نمیتونم"

چه غروری شکسته شده ؛به خاطر دوست داشتنت

خیلی ساده ازش بگذری و بری..

 دلگیر که می شوم گاهی ، دلم گیر می شود از تو .

دلم غرق دلهره می شود و شبی باز دلارام می شوی

جا مانده ام ، دور رفته ای ....

زیبای من!

یادت نرود زود برگردی !

که بی تابی دلم را میان هزار شب تنهایی کشت

 آنقدر برای تو بوده ام...

که دیگر...

من برایم غریبه است...!

اینگونه است وقتی که میروی...

میمیرم...

چون نه تورا دارم نه خودم را...!!

آن قدر مرا سرد کرد … از خودش ..

از عشقش ..

که حالا به جای دل بستن یخ بستم …

حالا به سمت احساسم نیا که لیز میخوری !!

گفته باشم …

من درد میکشم اما تو چشمهایت را ببند،

سخت است بدانم میبینی و بی خیالی…

 کنج گلویم قبرستانی است پرازاحساسهایی که زنده بگورشده اند،

به نام بغض….”

عشق گم شده من..

نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند،وآدمهائی که هرگز

تکرارنمی شوند….

وتو آنگونه ای…

فقط همین…

   شاید به هم باز رسیم…

روزی که من به‌سانِ دریایی خشکیدم…

و تو چون قایقی فرسوده بر خاک ماندی...